“Als niets meer helpt, vertrouw ik op de stem van mijn hart”
Ieder heeft zo zijn levensbagage. Dat geldt ook voor mij. Een rugzak vol met opgebouwde ervaringen, kennis, meningen en oordelen. Deze bagage geeft een gevoel van zekerheid, controle en veiligheid. Het is prettig omdat het me onderscheid. Het geeft stem aan mijn ego, aan mijn authentieke zelf, aan wie ik ben en wat mijn rol is in deze wereld. Maar het geeft ook een begrenzing aan tussen jou en mij.
Gevangen in eigen web
Deze bagage staat me ook in de weg omdat ik gevangen zit in mijn eigen gecreëerde web van plaatjes en zekerheden over wie ik ben en moet zijn. Dat merk ik vooral in contacten met anderen of in nieuwe situaties.
De ander heeft natuurlijk ook een eigen bagage en een eigen web van zekerheden en waarheden, welke meestal niet gelijk is aan die van mij. Dus is er spanning. Soms in positieve of soms in negatieve zin. Het kan zijn dat ik makkelijk meega in de overtuigingen van anderen, maar soms is er een crisis nodig of een harde confrontatie om mijn standpunten te herzien of verharden mijn standpunten zich juist.
Al sinds mensenheugenis is dit spanningsveld oorzaak van misverstanden, onbegrip en leed. Niet alleen op kleine schaal maar ook op het wereldtoneel met oorlogen en religieuze en culturele spanningen.
Bevrijden van eigen web
Kan ik uitstijgen boven dit strijdgewoel en me bevrijden van mijn eigen web? Kan ik me bevrijden van het idee dat ik niet het web zelf ben maar een vrij en onbegrensd persoon? Als ik met mijn rug tegen de muur sta en niets meer lijkt te helpen, kan ik dan vertrouwen op het enige wat mij nog rest: de stem van mijn hart?
In een mooi zenverhaal wordt het verhaal verteld van de vlinder die gevangen zit in een bronzen torenklok. 
De vlinder blijft zich eindeloos uit alle macht te pletter vliegen tegen de harde wand om zich te bevrijden. Uiteindelijk moet hij zijn pogingen opgeven om er op eigen kracht doorheen te breken en laat hij zich vallen. En dan valt hij de vrijheid tegemoet en daarmee de onbegrensdheid van het leven.
onze unieke vrijheid tegemoet
We hebben allemaal wel eens het verlangen om ons in vrijheid te laten vallen en de strijd op te geven. In ieders leven zijn er wel momenten dat je vast loopt, het niet meer weet, overspoeld wordt door gevoelens van depressie, angsten, eenzaamheid of verdriet. Ondanks dat, weerhoudt het er ons van om ons volledig over te geven en te vertrouwen op het onbekende. De moed te hebben om je over te geven aan de stem van je hart.
Behoefte aan een moment van stilte en reflectie
Misschien zijn de vele Boeddhabeeldjes die je vaak ziet bij mensen in huis, wel een afspiegeling van dit verlangen. Alsof er tussen alle hectiek van het leven behoefte is aan een moment van stilte, overgave en reflectie.
De behoefte om je even helemaal ‘zen’ te voelen en los te komen van het vastgeroeste web van overtuigingen, gevoelens, oordelen en verwachtingen en te luisteren naar wat zich door alle twijfels heen aandient in de stem van je hart.
Luisteren naar de stem van mijn hart
Meditatie of de stilte in de natuur kan je bewust maken van het web waarin we gevangen zitten. Door de mind leeg te maken ervaren we een gevoel van wakkere aanwezigheid en kunnen we een oordeelloze ruimte creëren waarin je vrij blijft van je eigen web. Geen makkelijke uitdaging maar wel een uitdaging waar we in alle puurheid kunnen luisteren naar ons intuïtief weten, naar de stem van ons hart.
De ander tegemoet treden van hart tot hart
Als we de ander tegemoet kunnen treden in alle openheid en ons eigen web van intriges en verwachtingen achter ons kunnen laten, dan kunnen we misschien ook door het web van de ander heen kijken, zodat alleen een verbinding overblijft van hart tot hart.
Wil je meer weten over onze trainingen, waarin je ruimte kunt geven aan de stem van je hart: Bezoek de ‘zingevingsdag’ op 29 november.
Schrijf je tijdig in voor de 2 daagse masterclass Zen Coaching of voor de 2 daagse training De Kunst van Zijn
