woorden schieten tekort

Soms kom ik niet uit mijn woorden als ik iets bijzonders wil vertellen. Simpelweg omdat er  geen woorden zijn om schoonheid, liefde of geluk te omschrijven.

woorden schieten tekort, het onbenoembare, Ik noem zo een moment de magie van het onbenoembare. Het is magisch omdat er dan iets van binnen gebeurt waarbij mijn ziel lijkt samen te vallen met dit unieke moment en ik eenheid voel in wie ik ben en wat ik doe.  Het lijkt alsof de grenzen van mijn ZIJN vervagen en ik alleen maar eenheid ben. Soms kan dit eenheidsgevoel me plotseling overvallen als ik in de natuur ben of naar muziek luister.

Je begrijpt, ik probeer het woorden te geven, maar het ligt toch op een ander niveau dan het gebruikelijke mentale niveau waar onze woordenschat ligt opgeslagen.

in verbinding met innerlijke bron

woorden schieten tekort, het onbenoembare, Sinds mensenheugenis is men op zoek naar dit eenheidsgevoel. Hoe kunnen we weer thuiskomen en in verbinding blijven met deze innerlijke bron. In veel culturen wordt deze verbinding gezocht in religies en rituelen. In Oosterse culturen is meditatie en stilte een manier om dieper door te dringen tot deze innerlijke bron.

Misschien ken je vanuit de christelijke traditie de verhalen over de zoektocht naar de graal of de Keltische mythe van koning Arthur. Ook in de Da Vinci Code staat de Graal synoniem voor het wezenlijke of het Goddelijke in onszelf. Dat in werkelijkheid deze Graal nooit werd gevonden mag duidelijk zijn. De zoektocht naar de Graal werd uiteindelijk belangrijker gevonden dan het vinden.

Maar nu terug naar de realiteit van vandaag.
woorden schieten tekort, het onbenoembare, Veel mensen zoeken nog steeds hun Graal buiten zichzelf. Zij beleven misschien ook spannende avonturen, net als de ridders uit het verhaal van Percival. Zij maken lange reizen of zoeken het ultieme geluk in hun werk of in het vergaren van kennis. ‘Als ik dit eenmaal heb afgevinkt op mijn bucketlist, dan ben ik geslaagd. Dan heb ik bereikt wie en wat ik wil zijn’.

En net als de zoekers naar de Graal vind je uiteindelijk hier niet het wezenlijke in jezelf en kom je tot de conclusie dat er méér moet zijn in het leven, dat veel dichterbij ligt, verscholen in het woordeloze.

Ik ben, misschien net als jij, ook een bevlogen zoeker die de dualiteiten van het leven wil ontstijgen en wakker wil worden uit de mentale mist van het leven. Het verlangen om opgetild te worden alsof er geen jij of ik meer bestaat, geen binnen of buiten. Alleen zuivere aandacht en bewustzijn. Het gevoel één te zijn met alles om je heen.
Voel je uitgedaagd om ook op reis te gaan naar het onbenoembare in jezelf, waar woorden tekort schieten….

 

Er was eens

Er was eens…

Ik hou van sprookjes. Verhalen die beginnen met ‘er was eens..’, hebben direct mijn aandacht. Er valt een spanning van me af en ik voel gelijk een kinderlijke verlangen naar avontuur. In sprookjes is namelijk alles mogelijk. Ook de meest onzinnige dingen waar in het gewone leven geen sprake van kan zijn. Er zijn geen grenzen aan de waarheid of de realiteit.

sprookjes, er was eens, avontuur, vrijheid.Een sprookje maakt gelijk contact met een gevoel van vrijheid en ongeremdheid. Een sprookje is beeldend, heeft een kinderlijke, bijna naïeve insteek. En toch hebben de meeste sprookjes een boodschap. Een moraal die diep vanuit het onderbewuste naar het bewustzijn wordt gebracht. Elk sprookje is de echo van een onbewust verlangen dat via beeldende woorden in de wereld wordt gebracht.

Hebben we ons niet allemaal weleens als Hans en Grietje gevoeld? We staan er alleen voor in dat grote enge bos, verdwaald en gelokt met het verleidelijke snoephuisje van de boze heks. En toch weten we ons te bevrijden uit de klauwen van de angst en de verlatenheid en vinden uiteindelijk weer het geluk en we leefden nog lang en gelukkig.

Een sprookje staat symbool voor de dynamiek van het echte leven. Om het geluk te vinden moeten we blijkbaar door kolkende rivieren, langs peilloze afgronden, in gevecht met vuurspuwende draken, via smalle paden en monsterlijke figuren die ons de verkeerde  weg op sturen.  En toch is dat het allemaal waard, omdat we aan het einde van de tunnel onze schat vinden. Die schat bestaat dan meestal uit een kist met goudstukken of uit een lang en gelukkig leven met je geliefde.

Er was eens, avontuur, sprookjes, vrijheid,In veel sprookjes is die ‘schat’ vaak wel het doel, maar ondergeschikt aan het verhaal. De zoektocht beslaat vrijwel het gehele boek, terwijl de beloning zich beperkt tot de laatste pagina. Het is natuurlijk veel spannender om al die avonturen mee te maken, je adrenaline te laten stromen en middenin het leven te staan Het geeft een ‘leefgevoel’. De beloning is in feite maar een saaie bedoening. Daar zit je dan op de bank met je geliefde of met een pot met goud. Natuurlijk best wel even leuk, maar al snel komt toch weer de behoefte om op reis te gaan of om het ruime sop te kiezen.

We zijn altijd op zoek, op weg naar een onbestemd verlangen. We weten niet hoe dat verlangen zich openbaart. Het openbaart zich meestal tijdens de reis. Op een onverwacht moment.  Want ook dat mooie huis, die geweldige relatie of het spaargeld op de bank, geven wel een gevoel van voldoening, maar het lijkt of het net niet beantwoord aan een nog diepere laag van verlangen. Een schat die ons zomaar overvalt en waar we soms een glimp van kunnen opvangen….

Ben Hoogenboom/ Centrum voor zingeving

 

de magie van het moment

Er zijn van die momenten waarop het plotseling gebeurt. Momenten waarbij je opeens een diep gevoel van ‘levend zijn’ ervaart. In dit magische moment ervaar je hoe de ziel raakt aan het dagelijks bestaan. 

Je herkent vast wel die momenten als je in de natuur bent en zo maar getroffen word door de  schoonheid van een bloem of de kleuren van de ondergaande zon. Of als je luistert naar muziek, waarmee je opeens op een diepere laag geraakt wordt.  Alsof jouw ziel  samenvalt met dat unieke moment.

Als kind kon ik genieten van het waterleven in de vele slootjes op de kwekerij van mijn ouders. Languit lag ik aan de waterkant en genoot van alle beestjes die ik in het heldere water zag. Ik voelde me volledig gelukkig in dat unieke moment.

Later in mijn rol als coach heb ik veel bijzondere momenten ervaren in  verdiepende gesprekken met cursisten.  Gesprekken van ‘hart tot hart’ waarin alles samenviel en  onze zielen zich leken te verenigen in dat unieke moment.

Deze unieke momenten kun je helaas niet bewaren of herhalen. Welke pogingen je ook doet om het weer te herbeleven, het lukt niet om weer datzelfde gevoel te ervaren. Het enige dat rest is een bijna woordeloze diepgekoesterde herinnering.
En dat is precies wat deze deze momenten zo kenmerkt. Ze zijn niet in woorden uit te drukken. Pogingen om het in onze taal te verwoorden stranden omdat we niet in staat zijn om die unieke belevenis woorden te geven. Het is voorbehouden aan dichters, schilders of musici die met een andere ’taal’ ons dichterbij deze ervaring kunnen brengen.

de magie van het leven. Een gevoel van levend zijn, als de ziel het dagelijks bestaan raakt.Het is een uitdaging om iedere keer weer opnieuw open te staan voor de magie en de betovering  van het moment. Want dan, plotseling, als we het helemaal niet verwachten, is het daar: Het  moment van je ‘levend’ voelen.  Een moment van wakkere aanwezigheid in het hier en nu. Het unieke moment waarop de ziel samenvalt met het dagelijkse leven.

Ben Hoogenboom/
Geïnspireerd door het boek ‘De Magie van het dagelijks leven’ van Thomas Moore.