Toen ik ongeveer 15 jaar was, begon mijn zoektocht naar de zin van het leven. Dat is inmiddels ruim 60 jaar geleden. Een levensreis met uitdagende, verdrietige en ook intens gelukkige momenten. Het is een reis die ik kan vergelijken met de zoektocht naar de heilige graal of met de reis van de Alchemistvan Paulo Coelho, die op zoek ging naar de verborgen schat van zijn hart.
Ook de zoektocht naar het legendarische koninkrijk Shambhala is zo een mythisch voorbeeld. Shambhala is een verborgen rijk van geluk en welvaart waar alleen toegang werd verkregen door krijgers die bereid waren risico’s te nemen om de weg van fundamentele goedheid en mededogen te bewandelen.
Ik voel me een krijger op mijn levenspad. En dan bedoel ik niet de oorlogszuchtige krijger, maar de krijger die onverschrokken op zoek gaat naar de bron of de zin van het leven, met als wapens goedheid en mededogen. Althans ik doe een poging daartoe, want ik voel me soms een Don Quichot.Een idealist, die tegen de verdrukking in op weg gaat. Soms langs diepe ravijnen en in gevecht met vuurspuwende draken. En tegelijkertijd met een hart vol met gevoelens van onzekerheid, angst en het vaak ‘niet meer weten’.
Er moet méér zijn
Ik had een diep vertrouwen dat er méér moest zijn. Een vertrouwen dat eigenlijk op niets is gebaseerd. En toch ging mijn zoektocht naar dat ene onbekende, dat mij ooit ten deel zou vallen. Op zoek naar een magisch moment om een diepere laag van vervulling te ervaren. Is het een spiritueel verlangen naar het Goddelijke? Naar contemplatie of verlichting? Of is het een verlangen naar intuïtieve wijsheid of naar éénheidsgevoel.
In mijn zoektocht heb ik veel wegen bewandeld. Ik heb kennis gemaakt met praktische Westerse inzichten en spirituele Oosterse wijsheden. Mijn reis ging via het seminarie, omdat ik priester wilde worden naar bedrijfskundige uitdagingen in een zakelijke wereld.
Nadat ik geraakt was door de Boeddhistische levensstijl werd een combinatie van Oost en West zichtbaar in mijn trainingen over intuïtieve coaching en zingeving. Ik maakte werk van mijn krijgerschap en genoot van alle nieuwe ervaringen. Ik heb boeken verslonden, methoden bestudeerd, gemediteerd in kloosters, gefilosofeerd met collega’s en vrienden. Allemaal pareltjes van wijsheden, verdiepende gesprekken en bijzondere ontmoetingen waarin ik hoopte de ultieme wijsheid te ontdekken.
Soms moet het eerst donker worden voordat je het licht ziet….
Mijn zenleraar Ton Lathouwers bracht me verder naar mijn schat. Of eigenlijk liet hij de schat in mijzelf zien. Uitspraken als: ‘Als er voor jou geen plek meer is om te staan. Waar ga je dan staan?
Deze zen-Koan bracht me dicht bij mezelf. Er was geen uitweg meer om de zin van het leven buiten mijzelf te zoeken. We herkennen allemaal wel eens de momenten dat je het op wil geven en met je rug tegen de muur staat en er geen uitweg meer lijkt te zijn. Of dat je op het donkerste uur van je leven bent beland. En juist op zo’n moment breekt het licht door en het besef van een eindeloos vertrouwen en overgave aan het leven. Maar probeer het niet te pakken, want als je er naar reikt dan is het al weer weg. Ik kon alleen maar stil en ademloos toekijken, zonder verwachting en zonder oordeel.
van hart tot hart
Want het gebeurt meestal plotseling. Onverwachts. Een simpel gesprek, een ontmoeting of de glimlach van een kind waardoor je in je hart wordt geraakt. Of soms zo maar een zin uit een boek of een gedicht waarvan je ziel gaat zingen. Dit zijn de magische momenten tijdens mijn levensreis die alles de moeite waard maken. Die alle ellende en pijn weer doen vergeten. De magie zit ondubbelzinnig verpakt in elke gebeurtenis, elke stap en elke ontmoeting in het leven. Het ligt voor je. Als je stil durft te staan en met aandacht stil kunt zijn, dan zie je wat er voor je ligt en waar je bijna over struikelt. Dan zie je de schoonheid van het moment en de schoonheid van het leven.
Dat is wat ik me realiseerde als krijger. Er is geen weg naar het geluk, het geluk is de weg.
Ben Hoogenboom/ ZenCenter
Graag deel ik mijn ervaringen in de masterclass ‘ZEN COACHING‘ of de training ‘DE KUNST VAN ZIJN’.