Hoe vaak zeggen we niet: Het komt goed, om iemand moed in te spreken. Om iemand een hart onder de riem te steken in tijden van tegenslag. Of jezelf of een ander het vertrouwen te geven dat het goed zal komen, ook al is dit tegen beter weten in.
Als we het gaan beredeneren dan komt het waarschijnlijk helemaal niet goed of de uitkomst is hoogst onzeker. De stelligheid waarmee we deze uitspraak uiten klopt vaak niet met de werkelijkheid van het wereldtoneel met alle polarisatie en oorlogsdreiging, klimaatverandering en vluchtelingenproblemen. Maar ook in de dagelijkse problemen van het leven over relaties, ziekte, werk of financiën. Wie durft dan nog te zeggen: Alles komt goed!
Oervertrouwen
En toch, tegen de verdrukking in is dit een uitspraak die mij raakt. Het verwijst namelijk naar een oervertrouwen van de mensheid. Een oerinstinct dat los staat van een religieus vertrouwen.
tegen de verdrukking in
Het raakt aan hoop, verwachting en aan diep geworteld verlangen. Het betekent niet dat we niets moeten doen omdat het toch wel goedkomt. Een soort gelatenheid waarbij we het overlaten aan een hogere macht? Nee, we zullen alles in het werk moeten stellen, ons uiterste best moeten doen om te zorgen dat het goed komt.
In het boeddhisme wordt dit zo mooi uitgedrukt als ‘Je kunt er niet uitvallen’. Een bijna mystieke overtuiging dat we uiteindelijk elkaar vasthouden in het leven, ongeacht de situatie waar het leven ons soms brengt. Zenleraar Ton Lathouwers beschrijft dit zijn boek: je kunt er niet uitvallen.
Ik ben blij met dit oervertrouwen van de mensheid. Een overlevingsstrategie die hoop en uitzicht biedt.
Wellicht een onzinnig perspectief? Misschien heb je gelijk. Maar het komt goed!…
Een van de boeken waarmee ik voorzichtig mijn eerste stappen zette op het spirituele pad was ‘Op glad ijs’ van de Amerikaanse schrijfster, filmster en danseres Shirley Maclaine.
Een boek dat ik nog steeds koester omdat het me deed beseffen dat er meer is tussen hemel en aarde dan ik in mijn beperkte denken voor mogelijk had gehouden. Maar wat me het meest aansprak was mijn verwantschap met de reis van Shirley Maclaine en het diep raken tot in mijn ziel, alsof er oude kennis plotseling tot leven was gekomen. Het was het begin van een reis waarin geen terugkeer meer mogelijk was.
Spiritualiteit is de magische wereld van de geest. Er is een natuurlijke drang om diepere lagen in onszelf te ontdekken. Onbegrensd en zonder vormen en uiteindelijk ook zonder woorden, omdat onze woordenschat nauwelijks in staat is om de essentie van spiritualiteit uit te drukken. En het is ook een eenzame weg, want afdalend in de diepten van onze ziel ontdekken we dat we uniek zijn en dus ook alleen staan en er niets meer is om ons aan vast te houden. Dat drukt eenzaamheid uit, maar tevens een diep besef van overgave en thuiskomen.
Op glad ijs
Heb ik me daarmee op glad ijs begeven? Jazeker. Ik ben er vaak op aangesproken. Reacties van ongeloof, discussies en pogingen om het uit te leggen en er woorden aan te geven. Ook voor mij is het een wereld waar ik kritisch en soms terughoudend en met enige ironie naar kijk. Alsof ik leef in 2 werelden, die van de nuchtere realist en de bescheiden monnik. Het raakt diep aan mijn essentie in wat ik niettemin in alle schroom met anderen wil delen.
Spiritualiteit een rijk bezit
Inmiddels ervaar ik het besef van spiritualiteit als een rijk bezit. Een Zijnsgevoel waarmee ik mezelf en wereld omarm. Ik houd er van om in stilte waar te nemen en de energie te voelen. Dit gebeurt vaak tijdens gesprekken met de mensen om mij heen en vooral met cursisten tijdens de opleiding, waarin naarmate de gesprekken zich verdiepen een eenheidsgevoel kan ontstaan wat me diep kan ontroeren.
Jij bent aanvaard
Ik merk dat ik bv. zo maar geraakt kan worden door een simpele zin of een verhaal uit een boek. Zo beschreef Ton Lathouwers, een zenmeester uit Nijmegen, in zijn boek ‘Meer dan een mens kan doen’, over zijn reis naar Japan en zijn ontmoeting met de Japanse Zenmeester Masao Abe. Hij stortte zijn hart uit bij deze zenmeester, omdat zijn leven op dat moment een puinhoop was. Hij hoopte een antwoord te krijgen waar hij moed uit kon putten en weer mee verder kon. Het antwoord dat hij kreeg was: ‘ je bent aanvaard precies zoals je bent! Hoe je je ook voelt is niet te ontkennen en ook als is de hele wereld tegen je, Je bent aanvaard zoals je bent’.
Dit antwoord raakt me op een dieper niveau, omdat het ook op mij van toepassing is. Misschien niet met zoveel ellende als Ton Lathouwers had ervaren, maar we kennen allemaal onze zwakheden en ellendige dagen. En toch, ondanks alle ellende en tegenstellingen, ben je aanvaard zoals je bent.
Ook ik mag er zijn. Zonder voorwaarden vooraf of zonder mitsen en maren, zonder het gevoel dat ik moet veranderen of dat het anders en beter moet. Ik ben geaccepteerd en dat geldt vast ook voor jou!
Spiritualiteit geeft me het gevoel van geaccepteerd en gedragen te zijn op een ongeplaveide weg met eindeloos vertrouwen.
Wat was het begin van jouw spirituele reis?
Heb jij ook van die momenten gekend, waarin je geraakt bent door een boek, een verhaal of situatie? Ogenschijnlijk onbeduidende momenten, die toch een diepe indruk op je hebben achtergelaten? Deel hier gerust jouw ervaring!
4 daagse training ‘zingeving in de praktijk’, voor coaches en begeleiders. Wat is de zin van het leven? Een persoonlijke reis naar zingeving en spirituele ontwikkeling. Lees hier meer en meld je aan voor de nieuwe training in november 2023. ‘Zingeving in de praktijk’
Het ego wordt vaak gezien als een lastig sujet wat we moeten zien te overstijgen. Verlichting kan pas worden bereikt, zegt men, als we in staat zijn om het ego los te laten, dualiteiten te onderkennen en naar eenwording te streven.
Mijn ego mag er echter zijn. Sterker nog, ik eer mijn ego als een essentieel voertuig naar verdiepende lagen. De pijn en het lijden dat ik ervaar in mijn beperkende ego-wereld is een voorwaarde om verder te komen. Als ik mijn confronterende IK niet onder ogen zie, kan ik niet verder. Alleen onder in de put van mijn chaotische ik-leven vind ik de weg naar overgave en bevrijding.
Ik ben geraakt door de woorden van Masao Abe, de zenleraar van Ton Lathouwers, die Ton op een dieptepunt in zijn leven toefluisterde: ‘Je bent aanvaard, precies zoals je bent’. Die woorden geven mij moed en vertrouwen, dat ik vooral mag zijn die ik ben, met al mijn tekortkomingen, misères en niet uitgekomen verwachtingen. En iedere keer als ik mezelf toefluister: Ik mag zijn die ik ben,’ gaat er een gevoel van diepe emotionele geraaktheid door me heen, omdat ik voel dat ik mijn diepste en intiemste identiteit mag omarmen. Mijn bevrijding is daar, als ik het beperkende aardse potentieel van mijn ego mag verwelkomen en doorleven. Als een ongeplaveide weg die vaak in duisternis is gehuld en me regelmatig op het verkeerde spoor zet.
